çatı katı günlüğü (2)

baharın gelişiyle yuvalarından çıkan böceklerin sesleri kulakları tırmalamaya başlamıştı...fakat o, kulaklarına gelen böcek seslerinin aksine, yıllarca duyduğunu zannettiği seslere kulak vererek zamanın belirlenmişliğinden uzaklaşmaya çalışmıştı...onun için bahar değildi yaşanan...adı da yoktu bu yaşananların..sahi mevsimler var mıydı?zaman hayatın neresine sıkışmıştı?çıkarın beni buradan!

çatı katı günlüğü (1)

Çatı katının en tenha köşesinde oturmuş anlamsızca duvara bakarken derinden gelen bir sesle irkilir ve oturduğu yerde sallanmaya başlar..deprem olmuştur..ama o, her zamanki gibi istifini bozmayarak, anlamsız bakışlarını duvara yöneltmeye devam eder..

İstanbul'a gidenlerin ardından...

ama şimdi kim kandırabilir sizi
bir ölünün hayat kokan ağzını öpmek için..(Arkadaş Zekai)